Regie: Chad Stahelski | 169 minuten | actie, thriller | Acteurs: Keanu Reeves, Donnie Yen, Bill Skarsgård, Laurence Fishburne, Hiroyuki Sanada, Shamier Anderson, Lance Reddick, Rina Sawayama, Scott Adkins, Ian McShane, Marko Zaror, Natalia Tena, Aimée Kwan
‘But now yeah, I’m thinking I’m back. So you can either hand over your son… or you can die screaming alongside him!’ Met deze woorden bevestigt Jardani Jovonovich, beter bekend als John Wick, het bloedbad dat gaat komen. Toen de eerste ‘John Wick’ in 2014 uitkwam, verspreidde deze zich als een hoog besmettelijk virus over de filmwereld. Dit is altijd zo met nieuwe ideeën. Alhoewel films boordevol actie niet nieuw zijn, is de uitvoering in ‘John Wick’ dat wel. Hier wordt namelijk gebruik gemaakt van een vechtstijl dat Gun-Fu genoemd wordt, een stijl die in Hong Kong is ontwikkeld. Het is een combinatie van vuurwapen- en man-tegen-man-gevechten. Het is deze stijl, in combinatie met andere vechtstijlen, die ervoor zorgt dat de adrenaline-doordrenkte actiescènes van ‘John Wick’ als snoep voor onze ogen zijn. ‘John Wick’ [2014] is geschreven door Derek Kolstad en geregisseerd door Chad Stahelski, die in ‘The Matrix’-franchise als stuntdubbel voor Keanu Reeves fungeerde. Vanwege het exploderende succes volgden ‘John Wick: Chapter 2’ [2017] en ‘John Wick: Chapter 3 – Parabellum’ [2019] snel. De films gaan over een huurmoordenaar die, in de wereld van huurmoordenaars, een legendarische, bijna mythische, status heeft. Hij is zo gevreesd dat het verhaal de ronde doet dat als je de boeman wil vermoorden, je John Wick op hem af stuurt. Vanwege de moord op zijn hond (die hij van zijn overleden vrouw had gekregen) neemt hij het op tegen zijn oude werkgever. Uiteindelijk staat hij, in ‘John Wick 4 (‘John Wick: Chapter 4’) tegenover The High Table, de übervijand die wordt gezien als de ijzeren hand in de schaduw, het zwaard in het donker en het pistool achter de gordijnen. Eigenlijk was deel drie het laatste deel maar vanwege het luidkeels geroep van de fans om meer bloed, kruit en gebroken botten, is deel 4 tot stand gekomen. Ook dit deel is een belofte van gechoreografeerde geweld waar Chad Stahelski en zijn team er alles aan gedaan hebben om de Wick-verslaafden van nog een ‘gezonde’ dosis te voorzien.
Ontmoet Marquis Vincent de Gramont (Bill Skarsgård). Hij heeft de opdracht van The High Table om voor eens en voor altijd af te rekenen met de hinderlijke vlieg, John Wick. Hij begint met zijn strafcampagne bij het befaamde New Yorkse hotel Continental. Diens manager, Winston Scott, wordt door Gramont beschuldigd John Wick in leven te hebben gelaten en stript hem daarom van zijn titel als manager. Daarna blaast hij het hotel op. In Parijs, de verblijfplaats van Gramont, roept hij de diensten op van Caine (Donnie Yen), een blinde huurmoordenaar en vriend van John Wick, om John te vermoorden. Caine mag kiezen tussen de opdracht of het leven van zijn dochter. En zo begint de jacht naar de meest dodelijke huurmoordenaar in de geschiedenis van de High Table. Omdat deze een hoge premie op John Wicks hoofd heeft uitgevaardigd zijn huurmoordenaars, wereldwijd, als bloedhonden naar hem op zoek. Opgejaagd vindt John een veilige haven in Osaka, waar hij een oude vriend en manager van Osaka Contintental, Shimazu (Hiroyuki Sanada), opzoekt. Natuurlijk heeft Shimazu gehoord wat er met New York Continental is gebeurd en is daarom op zijn hoede. Omdat Osaka Continental deel uitmaakt van de The High Table organisatie mag hij eigenlijk geen diensten leveren aan John Wick. Echter, Shimazu kiest vriendschap boven plicht. Uiteindelijk wordt John Wick gelokaliseerd door The High Table en begint een pad van destructie en bloedvergieten waar John voor zijn vrijheid vecht.
Het verhaal is een verdieping van het John Wick-universum dat met elk deel duidelijker wordt en dieper gaat. Waar The High Table eerst iets abstracts is, wordt dit steeds tastbaarder. En dan vooral de regels en rituelen die het definiëren. Als kijker krijg je het gevoel dat je steeds meer inzicht krijgt in een wereld die eigenlijk niet voor jouw ogen bedoeld is. En dat is plezierig. John Wicks pad is als Bruce Lee’s ‘Game of Death’ waar zijn vijanden van een steeds hogere rangorde zijn. En zoals ‘Alice in Wonderland’ duikelen we met John mee in het konijnenhol waar de vacht al snel donkerrood kleurt.
Zoals in alle andere Wick-films is de regie strak en de choreografie precies. Chad Stahelski heeft met zijn team zijn best gedaan om de kijker weer visueel te trakteren waarbij frisse elementen zijn toegevoegd aan de setting. De film oogt mooi, vooral de locaties waar de gevechten plaatsvinden. Voor de opnames is het filmteam afgereisd naar Japan, Duitsland en Frankrijk met als doel de authenticiteit te waarborgen. Speciale aandacht gaat uit naar de actie in Osaka Contintental waar de bijna epische aspecten van de Japanse cultuur het tot een stijlvol ballet maken.
Het is bewonderenswaardig dat Keanu Reeves (als John Wick) op 57-jarige leeftijd de fysieke intensiteit van een 23-jarige tentoonstelt. En dan is er de Chinese superster Donnie Yen (‘Ip-Man’ filmreeks, ‘Star Wars: Rogue One’), die in zijn eigen land een stratosfeer-status heeft. Met zijn ervaring in no-nonsense actiefilms heeft hij echt iets unieks neergezet waar de film van profiteert. Zijn vechttechniek is van een ander niveau en dat is direct zichtbaar. Hij is snel, precies en beweegt zo soepel als water. Het is ook mooi dat Keanu Reeves niet als een betere vechter is neergezet want dat zou de geloofwaardigheid als een zeil zonder wind doen instorten. Ook Hiroyuki Sanada (‘Bullet Train’, ‘The Wolverine’), die samen met Keanu Reeves in ’47 Ronin’ speelt, brengt zijn eigen Oosterse charme mee. De film is hierdoor een heerlijke co*cktail van smaken waardoor de ervaring zoals een kind in een Jamin-winkel aanvoelt. Zowel Laurence Fishburne (‘The Matrix’, ‘Man of Steel’) als The Bowery King, en Ian McShane (‘Hellboy’, ‘Hercules’) als de manager van de Continental, zijn terug. Bill Skarsgård (‘It’, ‘The Devil All The Time’) speelt de flamboyante en sad*stische Marquis alsof hij niet anders weet. Het gewicht van zijn rol is een tegenstelling met zijn jongensachtige uiterlijk en dat maakt hem nog gevaarlijker. Ook gaat speciale aandacht uit naar Scott Adkins (‘Undisputed’, ‘American Assassin’) die onherkenbaar is opgemaakt als Killa, een vette zwetende Duitse crimineel met een paar gouden tanden en een voorliefde voor poker. Maar vergis je niet in deze walvis. Hij is snel en slaat met de kracht van Mike Tyson. Al deze kleurrijke karakters maken de film tot een heerlijke actierollercoaster waar je gillend meer wilt.
‘John Wick 4’ is een overtreffende trap, een symfonie die aanzwelt tot een bloedige crescendo van rondvliegend lood, zweet en wraak. De actiescènes zijn episch en groots met mooie bijdragen van Keanu Reeves en Donnie Yen. Alhoewel de film bijna 3 uren klokt, zijn die zo voorbij. Vanaf de eerste minuut word je ondergedompeld in de neonkleurige wereld van John Wick. Ja, het is actie, maar het is actie met stijl. Voor de John Wick-reeks is er geen middenweg. Je houdt ervan of je haat het. Als je het haat, is deze geen uitzondering en is dit niet voor jou. Vergeet deze recensie en geniet van een Netflix-romcom. Echter, als je een fan bent is deze dosis geweld een absolute aanrader. Niks is zo heerlijk als weten dat je voor een film betaalt die elke cent waard is. Dus, doe je kogelvrije vest aan en stof jouw samuraizwaard af. Leun achterover, neem een slokje frisdrank en geniet van de rit. Oh ja, en wacht op de post-credit scène.
Gerold Kort
Waardering: 4.5
Bioscooprelease: 23 maart 2023
Tags: filmrecensent | Gerold Kort, John Wick
